Rabu, 25 Maret 2020

'Disforia'

Ketika ku tinggalkan sekatku...
Tak kuingat terakhir kali...
Atau menerka orang-orang
Sebab segalanya tak terlihat...
Netraku mati...
Dan ku tinggalkan tempatku, bersandar pada dinding, berbaring pada lantai...
Kala itu tak kuingat... akan hari yang kulalui, entah khayal entah nyata...

Temanku tongkat kayu...
Dan angin musim semi
Netraku mati...
Aku tak mengira lagi siapa-siapa
Tatapku tentang fana
Dan duniaku kini pucat
Semenjak ku dengar denting waktu
Sementara tertinggal sendiri
Beserta air mata

Langkah itu yang terkadang singgah...
Teman satu, yang memberiku arah
Yang pada akhirnya Ia pula melangkah pongah...

Netraku mati... siang malam tiada pembeda, tak ku ingat terakhir kali...
Langkahku tak kucukupkan kini...
Duniaku kini pucat
Tuhanpun mesti tahu akan alkisahku...
Alkisah jejak nir netra...
Tak lagi ku tanya, sebab kini malam hadir selamanya.

AL, 30/5/2019

Tidak ada komentar:

Posting Komentar

close
Test Iklan